Komesarijat za izbeglice i migracije Republike Srbije objavio je migracioni profil Srbije za 2017. godinu. Migracioni profil predstavlja dokument koji objedinjuje podatke o svim kategorijama migranata u zemlji i objavljuje se već osmu godinu za redom. Osnovna ideja Migracionog profila je da služi kao instrument koji će pomoći državnim akterima u planiranju adekvatnih migracionih politika, kao i predstavnicima civilnog društva i akademske zajednice u analizi aktuelnih migracionih tokova. U izveštaju se navodi da u pogledu spoljnih migracija Republika Srbija je tradicionalno emigraciono područje i da ona danas beleži jasan negativni migracioni saldo.
Migracioni profil pokriva podatke iz oblasti opšte prekogranične pokretljivosti, međunarodne migracije, statistika vezanih za prevenciju ilegalnog ulaska i boravka, statistiku o prisilnim migracijama i međunarodnoj zaštiti kao i statistiku o unutrašnjim migracijama.
Tokom 2017. najveći broj viza, od ukupno 9.276, izdat je državljanima Kine (14,6%), Libije (12,2%), Libana (8,6%), Indije (5,3%), Egipta (5,1%), zatim licima bez državljanstva i državljanima Južnoafričke Republike, Gruzije, Iraka, Alžira, Jordana, Nigerije, Jermenije, Filipina. Druge države čine po manje od dva procenta od ukupnog broja izdatih viza.
U imigrantskoj populaciji (lica koja borave duže od 12 meseci) najbrojniji su državljani Kine (17,4%), Rusije (13,5%), BJR Makedonije (6,9%), Rumunije (6,7%) i Libije (6,1%). U 2017. godini izdato je 6.714 odobrenja privremenog boravka i to prvi put. Najveći broj odobrenja privremenog boravka prvi put izdat 2017. je državljanima Kine (14%) i Rusije (10,1%) a kada se gleda ukupan broj najviše je državljana Kine (3.303), Rusije (2.795) i Libije (1.677). Najčešći osnov su rad i spajanje porodice. Po polnoj strukturi među licima sa odobrenim boravkom po osnovu rada tokom 2017. dominiraju muškarci sa 79,9% a među licima sa odobrenim boravkom po osnovu spajanja porodice najviše je žena 69,3%. Ukupno na kraju 2017. bilo je 20.524 stranca sa odobrenim privremenim boravkom.
Stalno nastanjenih stranaca u Republici Srbiji na kraju 2017. bilo je 7.369 a najčešći osnov je brak (67,7%) i boravak preko 10 godina (21,3%) sa manjim brojem lica sa odobrenim stalnim nastanjenjem po osnovu boravka preko 5 godina (9%), usled interesa Republike Srbije ili iz humanitarnih razloga (1,5%) i za lica poreklom sa teritorije Republike Srbije (0,5%). Najviše stalno nastanjenih stranaca je poreklom iz Kine (21,3%), Rumunije (15,5%) i Rusije (9,8%).
Tokom 2017. 23.507 stranaca je steklo državljanstvo Republike Srbije. Gledano po prethodnom državljanstvu ubedljivo najviše je bilo državljana Bosne i Hercegovine (15.662 odnosno 66,63%) a zatim i Crne Gore (3.430), Hrvatske (1.732) i Turske (580).
Kada se govori o prevenciji ilegalnih migracija, tokom 2017. odbijen je ulaz 6.787 stranaca na graničnim prelazima, od čega najviše državljana Turske (693), lica bez državljanstva (632), Bosne i Hercegovine (612), Nemačke (612), Irana (393), Bugarske (367), Gruzije (360), Indije (335) i Rumunije (258). Takođe tokom 2017. godine izrečena je mera otkaza boravka za 3.717 lica od čega najviše državljana Avganistana, Pakistana, Iraka, Sirije, Irana i Albanije. Mera udaljenja stranca izrečena je za 84 lica. Uz pomoć kancelarije IOM-a ostvaren je dobrovoljni povratak u zemlju porekla za ukupno 234 lica od čega najviše državljana Iraka, Pakistana, Avganistana, Irana i Alžira.
Tokom 2017. u Republiku Srbiju vraćeno je 3.933 njenih državljana, uglavnom iz Nemačke.
Prema Zakonu o izbeglicama u 2017. u Srbiji živi 27.802 izbeglice, svi iz Hrvatske i BiH. Broj interno raseljenih lica sa teritorije Kosova i Metohije iznosi 201.047. Smanjenje broja registrovanih izbeglica, nije rezultat povratka tih lica u države prethodnog prebivališta, već procesa integracije u Republici Srbiji.
Među izazovima koji su navedeni su činjenica da Srbija i pored brojnih propisa kojima se omogućavaju prava migranata, u skladu sa Zakonom o državnim službenicima (član 45.), samo državljani Srbije mogu da rade kao državni službenici u javnom sektoru iako im je dozvoljeno da rade u državnim ili javnim preduzećima, činjenica da ne postoji definisan program za upravljanje radnim migracijama niti posebno uspostavljeni vizni programi. Takođe trenutno ne postoji sveobuhvatan sistem koji obezbeđuje da će organi biti upozoreni ukoliko strano lice prekorači period boravka za koji su dobili vizu.